അവള് പതിവിലും സന്തോഷവതി യായിരുന്നു.മല മുകളില് പോന് പ്രഭ പരത്തി നില്ക്കുന്ന സൂര്യന്റെ കിരണങ്ങളേറ്റ് ഒഴുകുന്ന പുഴ.വിരിഞ്ഞ പൂക്കളെ തഴുകി കടന്നു പോകുന്ന ഇളം തെന്നല്.ആ സ്വപ്ന ലോകത്തിന്റെ ആലസ്യത്തില് അവള് മയങ്ങി.അവള്ക്ക് ഇനി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലായിരുന്നു.അങ്ങിനെ നിനച്ചിരിക്കാതെ അവിടമാകെ കാര്മുകില് മൂടി .മിന്നെറിഞ്ഞു .ഇടിവെട്ടി.ഇനി എന്ത് എന്ന് ചിന്തിച്ചിരിക്കുന്ന മാനത്ത് അവളുടെ കണ്ണീര് ഒരു മഴയായി ചെയ്തു .അതൊരു കവിതയായി കാവ്യ മായി.
അവള് = ഭൂമി
അവള് = ഭൂമി
No comments:
Post a Comment